'Het heeft ons diep geraakt'

Als predikant ben ik regelmatig betrokken bij een begrafenis. Ook in ons dorp. Wat mij altijd weer goed doet is de betrokkenheid van de Sliedrechters onderling. Men weet er voor elkaar te zijn, ook in moeilijke en verdrietige omstandigheden. Maar soms zijn er dissonanten. Dingen die pijnlijk misgaan. Gedrag wat een kras op de ziel van de rouwenden nalaat. Bijvoorbeeld wanneer een rouwstoet zich over de rotonde beweegt, en de afslag naar de begraafplaats neemt. Dan komt het wel voor dat automobilisten onfatsoenlijk gedrag vertonen. Ik heb meerdere keren gezien dat men dwars door de stoet heenrijdt. Soms staat men opdringerig te duwen aan de rand van de rotonde om de rouwstoet te dwingen haast te maken bij de laatste gang. Onlangs reed ik als predikant mee in een rouwstoet en werden we ook afgesneden, waarbij de bestuurder gebaren maakte die niet zijn om over naar huis te schrijven. Realiseert men zich niet dat dit pijn doet als men met een hart vol verdriet een geliefde naar zijn of haar laatste rustplaats begeleidt? Meest pijnlijk heb ik dit ervaren toen op 14 maart mijn eigen zoon van 16 jaar moest worden begraven. Een voor ons onbekende vrouw had geruime tijd, naar wij later begrepen, staan praten met andere dames die evenals zij op de begraafplaats waren geweest. Voor wij met de stoet arriveerden waren andere betrokkenen reeds aangekomen. Het was dus duidelijk dat er een begrafenis zou plaatsvinden. Mevrouw wilde vertrekken op het moment dat de rouwstoet de parkeerplaats opdraaide. Toen zij zag dat de uitrit geblokkeerd was werd zij boos en ongeduldig. Op het moment dat de dragers bezig waren om de kist van onze jongen uit de rouwauto te tillen, stond zij tussen ons en de rouwauto in te dringen. Terwijl wij toekeken naar de verrichtingen bij de rouwauto, stond zij nadrukkelijk gas te geven en wilde ons dwingen ruimte te maken. Toen ik haar met een handwenk duidelijk probeerde te maken om even te wachten, kreeg ik een gebaar terug wat op z’n zachtst gezegd onfatsoenlijk was. Ik kan u niet zeggen wat dit met ons deed. Ook de omstanders spraken er schande van. Zij kwam van de begraafplaats. Ik ga er vanuit dat ook zij daar geliefden heeft liggen. Zij weet dus wat het is om die moeilijke laatste gang te maken. Het heeft ons diep geraakt. Toen ik kort daarna meemaakte wat ik aan het begin schreef, leek het mij goed hier over te schrijven. Laten wij in ons dorp respect blijven tonen voor een rouwstoet. Het doet zo goed als nabestaanden soms in kleine dingen merken dat er wordt meegevoeld. Het zou ons dorpsleven nog meer verrijken.

Ds. A.T. Huijser
IJsbaan 8
3362 KB SLIEDRECHT