Gerda: 'De kerk moet meer naar mensen luisteren'

KERK IN DE KROEG - Gerda van 't Veer voelde zich in de steek gelaten. ,,Ik heb hulp gevraagd aan de dominee. Er kwam niemand.'' Als gedoopt kind ging ze met haar moeder mee naar de kerk. Ze deed belijdenis. Met de predikant van toen had ze een goed contact. Ze trouwde. ,,Ook in de kerk. We legden de trouwbelofte af: tot de dood ons scheidt. Dat nam ik heel serieus tegenover God, maar toen kreeg ik een paar tikken op mijn neus. Eerst doordat mijn moeder als achtenvijftig jarige vrouw stierf. Ik begreep niet van God dat zij zo jong moest sterven. Daarna volgde ook nog mijn scheiding! De belofte die ik had gedaan betekende niets voor mijn ex. Dat moest ik verwerken. Ik voelde me mislukt. Allerlei mensen reageerden alsof het mijn schuld was. Dankzij mijn zus kwam ik erdoorheen, maar in de kerk werd ik bekeken. Ik wilde praten. Waarom kwamen ze niet? Dat hoefde niet de nieuwe dominee te zijn. Ik voelde me alleen gelaten en veroordeeld. Onze vriendengroep viel uiteen. Er kwam een gedwongen verhuizing. Ik moest gaan werken, terwijl ik bij mijn kinderen wilde blijven. Ze waren door hun vader in de steek gelaten en nu ging ik ook nog weg om te werken! In die tijd naar de kerk gaan? - Nee! Zondag was de dag dat ik bij mijn kinderen kon zijn. Ik voelde me daar niet meer op mijn gemak. Als ik wat van de kerk hoorde dan was dat het verwijt dat ik niet meer kwam. Geloven is toch meer dan keurig in de kerk zitten!''

Ik vroeg Gerda wat zij op dat moment nodig had. Ze hoefde niet over het antwoord na te denken: ,,Ik had gefaald. Ik had die belofte voor God gedaan. Dat had waarde voor mij. De kerk onderschatte wat dit voor mij betekende. Ik wilde toen de bevestiging dat ik nog steeds bij God hoorde!'' Gerda wilde niet natrappen. Ze vertelde dat de kerk nog steeds veel voor mensen doet. ,,Mensen zullen zeker steun hebben aan de kerk. Maar de kerk moet wel met de tijd meegaan. Met meer persoonlijk pastoraat. Wetjes zijn vaak belangrijker dan zoekende mensen. Mensen die seksueel anders zijn vallen erbuiten. Twee kennissen van mij die echt God zochten mochten niet in een bepaalde kerk trouwen omdat ze al eerder een huwelijk hadden gehad. Mensen zoeken nog wel. Dat merk ik op de school waar ik werk. Volgens mij is er nog toekomst voor de kerk, maar de kerk moet leren om naar mensen te luisteren. Voor mij was dat te weinig.'' De laatste tijd doet Gerda mee met Kerk op Straat. ,,Die nieuwe vormen hebben meer toekomst. Je kunt er jezelf zijn. De mensen daar zijn allemaal verschillend. Ze komen gewoon zoals ze zijn. Met hun eigen fouten en toch hoor je bij elkaar. Je luistert naar elkaar en je begrijpt wat er verteld wordt bij de films over de Bijbel. Er is een warme sfeer. Daardoor ben ik weer betrokken geraakt bij God.

Gerard Vrooland