Ze huilt maar ze lacht

Ze zit hier alleen in de trein en ze duikt in haar jas, ze kijkt uit het raam en vraagt zich af: 'Hoe zou het voelen mezelf te zijn?'. Ik hoor deze tekst, een liedje van Maan, terwijl ik alleen in de trein zit met mijn oortjes in. Het is alsof ze over mij zingt, want ik herken mezelf in dit simpele, maar veelzeggende zinnetje. Ze huilt, maar ze lacht.

Het is vaak zoveel makkelijker om gevoelens van teleurstelling, eenzaamheid en pijn te maskeren met een brede glimlach, dan deze daadwerkelijk te tonen. Om meerdere redenen denk ik. Allereerst omdat mensen die vragen hoe het met je gaat verwachten dat je gewoon 'goed' zegt. Het is meestal ook niet een vraag die gesteld wordt uit daadwerkelijke interesse, maar eerder een aangeleerd verschijnsel, een manier om een gesprek in te leiden. Ten tweede is het voor jezelf soms ook fijner om simpelweg te zeggen dat alles goed gaat. Want je hebt niet altijd zin in allerlei vragen, je wilt niet vervelend of dramatisch overkomen en als het niet zo goed gaat, gaat dat ook niet iedereen iets aan.

Ik denk nog even na over de vraag: 'Hoe zou het voelen mezelf te zijn?' en ik geloof dat jezelf zijn zelfs kan met een masker op. Je kunt moeilijk iemand anders zijn, toch? Je kunt je hoogstens voordoen als iemand anders, of geen eigen mening hebben of lachen terwijl je vanbinnen huilt. Maar uiteindelijk ben je altijd jezelf. Misschien dat ik om deze reden nerveus word van mensen die 'op zoek gaan naar zichzelf'. Hoe ga je jezelf zoeken? Je neemt jezelf toch overal mee naartoe. Je kunt misschien wel een kant van jezelf ontdekken die je nog niet kende, doordat je in een andere omgeving bent of met mensen omgaat die anders denken en anders leven dan jij. In zo'n situatie kun je je dan bewust worden van waarom je je op een bepaalde manier gedraagt of op een bepaalde manier denkt. En die bewustwording is in mijn ogen wel belangrijk. Want goed (of slecht), het leven is nu eenmaal niet altijd confetti, ballonnen en cupcakes. Soms is het vooral teleurstelling, lastige keuzes en pijnlijke lessen. En dan komt het erop aan hoe je daarmee omgaat. Je kunt in de negativiteit blijven hangen, maar het lijkt mij beter te focussen op alles wat wel goed gaat en mooi is. Nu weet ik ook heus wel dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar kijk naar de narcissen en krokussen die de Sliedrechtse rotondes sieren en luister naar de vogels die 's morgens vroeg een ode brengen aan de nieuwe dag en je zult zien dat je hoop nooit uit het oog kunt verliezen, als je je ogen er maar voor opent. Het is niet zo dat je niet mag huilen, maar liever tranen van geluk.

[Romy den Otter