De rode tulp in de achtertuin

Liever wilde ik niets schrijven over de huidige crisis, maar zou dat mij geen slechte schrijfster maken? Als ik de woorden 'corona' en 'quarantaine' niet noem, hoor ik er dan niet bij? De laatste weken stond de wereld in het teken van de zojuist genoemde begrippen en dit lijkt dan ook het enige waarover de gehele mensheid nog kan spreken. Als ik besluit mee te gaan met de massa moet ik deze tekst nu vervolgen met iets over anderhalve meter afstand en besluiten met 'ja, het zijn gekke tijden ja, hopelijk wordt alles snel weer normaal. Houd vol hè!'. Alleen ik houd er niet van met de massa mee te gaan, ik wil graag origineel zijn. Opvallen misschien zelfs. Mezelf onderscheiden van de grote menigte, maar ik weet niet of dat echt kan. Hoe dan ook, ik heb besloten ditmaal te schrijven over de rode tulp in de achtertuin.

Ik had mijn hardloopkleding aangedaan, omdat ik nog even een stukje wilde lopen voor het eten. Ik bond mijn haar tot een knotje en staarde daarbij uit mijn slaapkamerraam. Er stond een vuurrode tulp in de achtertuin. Hij stond helemaal alleen, parmantig toornde de groene steel met zijn kleurrijke bladerkroontje boven de aarde uit. Ik draaide mijn hoofd iets naar links en zag de buurvrouw in een tuinstoel zitten. Ze las een boekje dat op haar schoot rustte en naast haar stond een schaaltje waarop vier tomaten lagen. Het viel me op dat de kleur van de tomaten fletser was dan die van de eenzame tulp.

Ik ben terug van mijn rondje rennen en zit op de rand van mijn bed. Er rust een druppeltje zweet in het kuiltje tussen mijn neus en lip. De tomaten zijn weg, opgegeten misschien, en de lucht kleurt inmiddels lichtroze, beige en blauw. De tulp staat er nog. Natuurlijk, ik was maar eventjes weg. Maar over een paar dagen zullen de nu nog helderrode blaadjes omlaag buigen, uiteindelijk de grond raken, verkleuren en vergaan. Alles heeft zijn tijd. Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Laten we die tijd benutten, nu het kan. We kunnen lezen, schilderen en schrijven. Werken en dromen. Voor alles is een tijd. Ook moeilijke dagen gaan voorbij.

[Romy den Otter