Het perfecte plaatje

Een van de voorwaarden bij het sollicitatiegesprek als vaste columniste bij het Kompas: ‘Je schrijven moet wel betrekking hebben op Sliedrecht.’ Niet al te lastig zou je denken als geboren en getogen Sliedrechter. En geïnteresseerd in nieuws weet ik een hoop van de geschiedenis van ons dorp. Toch veel spannender vind ik de opdracht om mij vooral te focussen op de nieuwe ontwikkelingen. Maar net als velen anderen, beleef ik in deze vreemde tijd, door de vele restricties, waarvan ik vind terecht, maar niet minder jammer, een hoop hinder. En dan vooral voor mijn column. In het Engels hebben ze daar zo’n mooie term voor bedacht. Een writer’s block. Het tijdelijke onvermogen van een schrijver of componist om tot schrijven te komen. Nou dat kon ik deze keer wel stellen. Want wat gebeurt er allemaal in ons dorp? Waarschijnlijk veel, maar dan wel achter gesloten deuren. Gelukkig, op zijn Cruijfiaans, heeft elk nadeel zijn voordeel. Door al deze beperkingen, is behalve op het schrijven van een pakkende column, mijn creatieve geest weer aangewakkerd. Al een aantal jaar wandel ik steevaste routes met mijn gebruikelijke stops. Denk hierbij aan een plaspauze gepaard met een koffie. Nu die stops geen uitweg meer bieden om even de benen te strekken ben ik andere uitdagingen gaan zoeken. Zo fotografeer ik sinds vorig jaar maart alle katers en poezen die mijn pad kruisen en documenteer deze in mijn Instagram verhalen. Nog een grotere uitdaging dan in deze tijd een column over Sliedrecht schrijven. Naast dat deze wonderlijke wezentjes vaak al weg zijn als ik eindelijk op een goed punt sta om ze vast te leggen luisteren ze niet naar mijn liefkozende lokroepen. Nog meer die direct gepaard met hard gemauw op je af stieren en tegen je aan beginnen te schurken. Leuk, maar een onmogelijke positie om een beetje een gedenkwaardig plaatje vast te leggen. En dan heb ik het nog geen eens gehad over de mensen, hoogstwaarschijnlijk de eigenaars, die mij zeer argwanend gade slaan en al snel hen geliefde huisdier naar binnen proberen te lokken. Dus hierbij bied ik mijn excuses aan als u ik schrik heb aangejaagd en misschien in de startblokken staat om een melding te maken van een vermeende kattenlokster in ons dorp. Toegevend dat ik steeds fanatieker en handiger wordt in deze misschien voor u wat apart uitziende hobby. Denk hierbij aan het innemen van in ietwat onmogelijke positie samen met mijn imitatie van gemauw tussen uw buxus boompjes. Het is een onschuldige bezigheid. Maar om in zijn Cruijffiaans te blijven: Wie niet schiet die kan niet scoren.

Kelly Petrie