Bukshag, of buksjek, voor mee-rôôkers

SLIEDRECHT D’r is al jaerelang een zwaere discussie gaonde tusse wél- en nie-rôôkers. Later zijn daer nog mee-rôôkers bijgekomme. Dà zijn mense die (on)vrijwillig motte mee-rôôke omdà ze bevôôbeld in vegaoderruimtes motte waareke waer flink gedampt wordt. Ze aoseme dan, zonder d’r nou echt drek last van te hebbe, d’n blaauwe damp in die d’r hangt. Overblijfsele in ons taolgebruik van die strijd zijn: ’Een tevreeje rôôker is gêên onruststoker’ en: ’Ze rôôkte as ’n bovebôôt’. In onze jongesjaere sting ’t wel stoer as ie met ’n peuksie in ’n mondhoek of tusse je vingers wier gefotogrefeerd. Volwasse mense waorschouwde je dà je uit mos kijke as ie je aaige zô jong aan de nicotine verslaoving over gaf. Ze dorse zellefs te bewere, as ie nie uitkeek, dà je d’r van í je broek kon gaon schijte. Nou, daer hen wij ons aaige nooit iets van aangetrokke.

‘k Zal ie wat aanders vertelle! Bij ons in de ’Vrolijke Buurt’ daer weunde een hêêl stellechie bussjefeurs. De mêêstes waarekte bij Raovestaaine, laeter hiettende die de TP en dà sting voor de Twêê Previncies. Ik ken d’r zô nog ’n paor bij naom noeme: van Eck, Pijl, van der Tak, de broers Kersbaarege, de Vlaoming en Lêêman bij de Meggao en van Vuure bij Broeres. In die jaere moch ie nog rôôke in de bus. Dà wier dan ok stevig gedaen, zô kan ‘k ie verzekere. As opgeschote jonges reeje me met die sjefeurs mee naer de graozie in de Indestrieweg, laeter kwam daer de wurref van Jan Slob. We hielepe mee de bus schôômaoke. ‘t Hiew nie veul meer in as met ’n zachten bezem de vloer aanvege. Mor dan wier ’t voor ons pas interesant.

Op ’t lest wier aalles op ’n hôôpie geveegd en dan raopte me gaauw op ‘n vuilblek aalle peuke d’r uit. Dat was onze belôôning voor ’t gedaene waarek. De peuke haolde me zô veer as kon uit mekaor en dan bleef ‘r een hôôpie shag (tebak) over. Met ’n rêêpie krantepepier rolde je zô een nieuw piraotjie. Aareg staarek was dà segretjie nie en binne de korste kere viel ’t hêêle zaoksie uit mekaor, mor je had toch mooi mor eefies de smaok van tebak geproove. Je was de koning te rijk as ie is ’n boeksie vloeichies vong, dan kò je pas echt rôôke. Later zeeje de volwasse rôôkers as ze je mè zô ’n imitaosie misbaksel segret zagge: “Zô, hè je d’r weer êên gedraaid van Bukshag?”.

[Huib Kraaijeveld