Kwaod straf z’n aaige …

SLIEDRECHT Zô ben ‘k m’n aaige tegegekomme, dà zà ‘k ie vertelle. ’t Beurde aailijk hêêl onverwachs. Achteraf gezien was ’t meer ’n stommitaait, ondeurdacht handele onder tijdsdruk. Een saomelôôp van nie te verwachte bijkomstigheeje. Nou, daer stao je dan, of beter gezeed, daer lag ’k. ’t Beurde ‘n paor weke trug, op ’n zondagaevend nogaal liefst. ‘k Hà me dien aevend laete verlaaije om bezwaer te maoke tege de hôôgte van de WOZ-waerde và m’n weuning. ‘k Had ’n paor aanbiejinge gekrege om êên en aander graotis deur ’n juridisch bereau te laete uitvoere. Ieder jaer wor de WOZ-waerde deur de gemêênte vastgesteld, en in mijn geval al een paor jaer achtermekaor met duzende euro’s verhôôgd. Dut jaer was ’t mor liefst bekant € 20.000 voor ’t zellefde huis dà weer ’n jaer ouwer geworre is en waer gêên veraanderinge of vebeteringe aan hebbe plaetsgevonge.

’t Zà je duidelijk weze waer de schoen vrong. M’n bezwaerschrift in ’n emvelop en op naer de rôôje posbus. Welleke zà ‘k neme? Die in de Kaarekbuurt of die aan ’t begin van de Indestrieweg, vroog ‘k m’n aaige af trewaail ‘k m’n fiets pakte. O ja, schoot me toe inêêns te binne. ‘k Mò nog wel eefies ’n nieuw achterlichie pakke, want de leste keer dà ‘k in d’n donker onderweeg was, was ’t lampie nog mor hêêl flaauwchies. Aal met aal hà ‘k zôôdoende ‘n hortie oponthoud en gêên aareg meer in d’n ‘Aevendklok’. ’t Carreljon op ’t gemêêntehuis speulde z’n riedeltjie van 21.00 uur al. Aailijk hà ‘k nie meer op weg magge gaon. Mor veruit doch ‘k, binne 2 menute ben ‘k bij de brievebus, niks aan de hand. Aan ’t end van de Joh. Kraaijeveldstraet stak ‘k de Maarewestraet over. Dat hà ‘k meschie al 1000 keer gedaen in de 40 jaer dà ‘k hier weunt.

Mor tò m’n grôôte schrik reej ‘k tege ’n onverlichte vluchtheuvel die daer nooit êêder hà gelege. Een grôôte klap en daer lag ik onder m’n fiets met ’n hevig bloejende knie. Overend gekrabbeld, de brief gaauw gepost en as de gesmeerde bliksie naer huis. De buuvrouw gebeld en m’n verhaol gedaen en zij kwam (zôôas gewoonlijk) m’n wond verzurrege. Dat het ze meschie al wel 20 keer motte doen deur aal de kwetsure aan m’n bêêne. Fijntjies wees ze naer de klok en zee: “Aaige schuld, dikken bult, dà krijg ie d’r van as ie d’n Aevendklok overtreedt.”

[Huib Kraaijeveld