Echt Sliedrechts - Morgenstond...

Ik ben niet zo’n ochtendmens. Ook geen avondmens trouwens, maar het feit dat ik niet altijd goed slaap helpt niet mee om fris en fruitig uit mijn bed te springen en aan de dag te beginnen. Kon ik voorheen mijn kinderen de schuld geven van gebrek aan nachtrust, nu zit het ergens in mijzelf. Natuurlijk moet ik op schooldagen van de kinderen op een normale tijd opstaan, maar anders blijf ik graag liggen tot een uur of negen. Want uitslapen, dat kan ik ook niet meer echt. Maar goed.

Sinds enkele weken gaat mijn wekker op zaterdag om 6 uur. Midden in de nacht als je het mij vraagt, maar het is voor een goed doel. Dat kwam zo: ik schreef al eens eerder over mijn zoon van 8. Hoe bang hij was in het water en dat zwemles echt een no-go was. En hoe juf Corinne van het Sliedrechtse zwembad met haar engelengeduld hem daarover heen hielp. Door alle maatregelen rondom het coronavirus waren we al ruim een jaar verder na de eerste zwemles en diende de mogelijkheid van een turbocursus voor zwemdiploma A zich aan. Dat werd een verkorte turbocursus van 7 naar 4 maanden met twee lessen in de week. Een op woensdag rond etenstijd en een op zaterdagochtend om 7 (!!!) uur. Toen ik de mail van het zwembad met het aanbod las, verslikte ik me in mijn koffie. ‘Gekkenwerk’, aldus mijn man (die op dat tijdstip vrijwilligerswerk doet) en zoon zelf vond het ‘veel te vroeg want dan wil ik nog slapen, mam’. Dit terwijl ‘ie negen van de tien keer vrolijk beneden zit op dat tijdstip.

Dus zo sta ik op zaterdagochtend sinds half maart te kijken achter de ramen van het zwembad naar de vorderingen van mijn zoon. Ik bedacht pas dat ik ook interviews kan gaan inplannen, bij een van de columnisten of andere medewerkers van de krant op de koffie kan gaan of misschien wel even kan aanbellen bij de burgemeester als hij eenmaal naar Sliedrecht is verhuisd voor een praatje en een ‘baksie’. Gezien het tijdstip denk ik niet dat voor al het voorgenoemde veel animo is. Dus drink ik mijn meegebrachte koffie (ik zou een Starbucks Sliedrecht-Lockhorst kunnen waarderen), wandel ik een tijdje en luister ik naar podcasts. Afgelopen week stond ik lekker met de zon in mijn rug te kijken. Het ging prima, althans, dat vond mijn leken-oog die meer verstand heeft van journalistiek dan van zwemles geven. Ik besloot te doen wat ik een tijdje wilde, wat algemene foto’s maken voor de krant en website. Ik reed een rondje door Sliedrecht en stond voor het mooie Raadhuis met weer het zonnetje dat mijn lijf verwarmde. Opeens begreep ik het: morgenstond heeft écht goud in de mond.

Marjanne Dijkstra