Ongemaarekt meer as 1500 stuksies

SLIEDRECHT Waer mò ‘k ‘t nou toch weer is over hebbe. Oh, wacht is, ‘k weet ’t inêêns: over de stuksies! Jaot, dà doe ‘k! ‘k Weet zellef nò nie wat ’t worre zal. Een titel hè ‘k nò nie, die kom dikkels pas op ’t end. Bij stuksies denk ’k aan ’n legpuzel. Nêênt, gêên puzel mè meer as 1500 stuksies. Dà zal ’n êêuwighaaid dure eer dat ie klaor is? Daer hè ‘k gêên geduld voor, hoor!

Stuksies brôôd dan meschie? Bij de brôôdkruimeltjies die ‘k buite voor de veugeltjies gooit bij ’t uitslaon van ’n taofellaoke, smokkel ik wel-is wat extrao stuksies brôôd mee. Veraal as ’t koud is. Oh, wà kanne me geniete van de mussies, meesies, eksters, duive en zôôwaer soms van een vlaomse gaai of bonte specht. Daer zà me ‘t ’n aandere keer is over hebbe, mor nou nie.

Oh ja, een stuksie van wà lekkers, dà zal d’r wel ingaon bij de mêêstes van ons, denk ‘k zô. D’n êêne is dol op ’n stuksie kaes, d’n aandere op ’n stuksie rôôkworst. Een stuksie appeltaort of ’n stuksie stokbrôôd. Aallemael hebbe me wel ’n voorkeur voor ’t êên of ’t aander. Allêên al wat ‘r in de leste tijd best in gong: een stuksie spekelaos, een stuksie marsepaain. Een stuksie van ’n seklaode letter of een stuksie suikerebêêst. Nee, daer praote me nie vedder over, daer wete jullie zellef aamel ’t beste van.

”Zà me temee nog een stuksie gaon lôôpe, of gao je liever een stuksie fietse?” ” Ik hè venochend êêst een stuksie zitte leze en daernae hè ‘k nog ’n stuksie zitte braaie.” ”Opoes aerdewaareke theepot hà ‘k laete vaalle, mor ‘k het de stuksies d’r weer aan gelijmd.” Aamel zinnechies mè stuksies d’r in, mor over gêên van aalle wou ‘k ’t hebbe.

”Waer wou jij ’t dan over hebbe, Korsjonnao?” wordt ‘r nou meschie aareges gedocht. Bel, dà zà ‘k ie zegge. ’t Is werschijnlijk een gehaaim, want niemand het ‘t ‘r over gehad. Zellefs gêên schrijvers van deuze rebriek en gêên leeje van onze Historische Verêêniging Slierecht. Wat is naomelijk ’t gevaal? Onderlest wier ’t zôôvelste verhaoltjie in ons Slierechs geplaetst. Aalles bij mekaor zijn ‘t ‘r nog veul meer, mor enkelde weke geleeje was ’t in de krant ons nommer 1500! Wie had dat ooit gedocht? Ik nie!

[Korrie Lissenburg