Penning voor oud-penningmeester

SLIEDRECHT Vrijwilligerswerk? Bij dat begrip dacht Henk Prins altijd aan collectanten die voor het goede doel langs de deuren gaan of aan mensen die wekelijks boodschappen doen voor bejaarden. Zijn belangeloze werkzaamheden als penningmeester voor Schaakvereniging Sliedrecht typeerde hij nooit zo. Het was een gewoonte, iets vanzelfsprekends. Daar dacht het bestuur van de vereniging anders over. Prins werd genomineerd voor een gemeentepenning en ontving deze eind vorig jaar, als blijk van waardering voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger.

Maar liefst 37,5 jaar bewaakte de 60-jarige Sliedrechter de clubkas. Met verve, want Schaakvereniging Sliedrecht heeft haar zaakjes altijd goed op orde weten te houden. "Het innen van contributies en betalen van rekeningen vormden mijn kerntaken. Ik ben in het dagelijks leven boekhouder, dus het lag voor de hand dat ik deze activiteiten voor de vereniging zou uitvoeren." Prins begon op zijn 13de met schaken, aangestoken door een neefje. "Het bleek al snel dat ik het niet alleen leuk vond om te doen, maar ook talent had. Daarom werd ik lid van Schaakvereniging Sliedrecht. Ik stroomde direct in bij de eerste groep. Toen er jaren later een vacature ontstond voor penningmeester, heb ik die min of meer vanzelfsprekend ingevuld. Afgelopen september stopte ik. Het voelde gewoon als het goede moment." Het afscheid als penningmeester betekende geen vaarwel bij de vereniging. "Zo veel als mogelijk speel ik donderdagavond een potje schaak bij de club. Ik ben inmiddels een middenmootschaker. Een uitschieter was 2011. Toen werd ik, totaal tegen de verwachting in, kampioen van de Drechtsteden. Ik behoor op een ander vlak wel tot de top: als het gaat om het componeren van schaakproblemen. Ik mag de titel 'Internationaal Meester' dragen. Op de ranking met componisten staat niemand in de Benelux hoger. Hoe het creëren van schaakproblemen precies werkt? Er zijn verschillende gradaties in eindspelsituaties. Die hebben gemeen dat er altijd maar één uitkomst is. De kunst is om een probleem te ontwikkelen met minder dan twee oplossingen. Nog lang niet alles is al bedacht, die bron is onuitputtelijk. Vroeger lag er standaard een notitieblokje naast mijn bed. Als ik dan een ingeving kreeg, kon ik het direct opschrijven. Soms loop je vast, en helpt het om een schaakprobleem een tijdje te laten rusten. Kijk je er later met een frisse blik naar, dan lukt het soms om hem toch af te maken. Volgens jaar ga ik aan de slag als redacteur van een magazine over schaakproblemen. Daar kijk ik naar uit. Linksom of rechtsom: schaken blijft een groot deel van mijn leven."

Dat Prins de gemeentepenning zou krijgen, zag hij niet aankomen. "Mijn vrouw zat in het complot en verzon dat we op de bewuste zaterdagavond bij onze dochter zouden gaan eten. Eenmaal in de auto bleek dat de vork anders in de steel zat. 'We hebben een verrassing voor je, laat het gewoon over je heenkomen', zo luidde de boodschap. Eenmaal aangekomen bij De Lockhorst ging er niet direct een belletje rinkelen. Pas toen ik allerlei familieleden en de wethouder zag, begon het te dagen. Ik zie het als een mooie vorm van waardering."