Chemours-directeur An Lemaire: ‘De fabriek die er nu staat, is in alles een heel andere fabriek dan vroeger’

DORDRECHT Hoge toegangshekken scheiden chemiegigant Chemours van de weg die loopt langs de Dordtse woonwijk De Staart richting recreatiegebied De Merwelanden. Achter de hekken van Chemours ontvouwt zich een enorm terrein waar werknemers zich lopend en op de fiets over voortbewegen. De chemische fabriek staat al sinds de jaren zestig van de vorige eeuw op deze plek en zorgt zeker de laatste jaren voor steeds meer ophef om uitstoot van gevaarlijke stoffen, vroeger en nu. An Lemaire, directeur van Chemours in Nederland, vertelt haar verhaal.

door Marjanne Dijkstra

,,Het hele jaar 2023 is voor zowel Chemours als voor mij persoonlijk roerig, maar ook enerverend, geweest. Wat mij betreft lopen er steeds twee verhalen door elkaar. Aan de ene kant heb je het verhaal van de rechtszaak die de vier gemeenten hebben aangespannen tegen Chemours en zijn voorgangers over de vervuiling die in het verleden is aangericht. Maar het gaat ook over waar we nu zijn. Ik zit hier nu en probeer mijn werk zo verantwoordelijk en goed mogelijk te doen. We willen een goede buur zijn als bedrijf. Dat neemt niet weg dat we wat er in het verleden is gebeurd, moeten adresseren en dat de problemen die mensen daardoor ervaren aandacht verdienen en moeten worden opgelost. Er ligt nu een tussenvonnis van de rechter en ongeacht verdere juridische stappen, moet er actie worden ondernomen om de zorgen van de mensen te laten verdwijnen. We voeren verkennende gesprekken met de gemeenten om te weten te komen welke acties er nodig zijn om een punt proberen te zetten achter de zorgen van de omwonenden. We realiseren ons dat daar voor sommige mensen nooit een punt achter kan worden gezet, maar we kunnen nu eenmaal niet terug in de tijd. De fabriek die er nu staat, is in alles een heel andere fabriek dan vroeger. We snappen de sentimenten die leven, maar de situatie is nu heel anders dan in het verleden.”

ESSENTIËLE MATERIALEN

,,Het afgelopen jaar zette Chemours een grote stap op het gebied van emissiereductie. We hebben een 80 procent reductie bereikt op de emissie van fluororganische stoffen en eerder al 99 procent van alle GenX componenten die wordt weggefilterd. Steeds weer wordt er door onze technologen gewerkt om de installaties te optimaliseren, zodat we uiteindelijk zo dicht mogelijk bij nul uitstoot komen. Wat hier wordt gemaakt, zijn materialen die essentieel zijn voor ons bestaan. Wij maken hier fluorpolymeren die veelal gebruikt worden in medische toepassingen zoals stents, katheters en bijvoorbeeld coatings in de astma-inhaler. Maar fluorpolymeren zitten ook in bekabeling of microchips en zijn nodig voor de energietransitie. Ze zitten in zonnepanelen, batterijen voor elektrische auto’s en membranen voor het opwekken van groene energie: waterstof. Het probleem zit niet in die stoffen, want die zijn volledig veilig, maar in de stoffen die we nodig hebben om die fluorpolymeren te maken. Daarvan willen we zo weinig mogelijk uitstoten en er wordt in ons researchcentrum in de Verenigde Staten gezocht naar alternatieven. Een totaal PFAS-verbod is een heel lastig iets. We hebben het dan over een verbod op zo’n tienduizend soorten PFAS. Het lijkt ons slimmer om naar de afzonderlijke soorten te kijken, maar dat is een langdurig proces. Een totaal PFAS-verbod is naar mijn idee ook nog niet verstandig, want er zijn nog geen alternatieven.”

Lees ook

Actiegroep Gezondheid vóór Alles is al ruim vijf jaar niet weg te jagen bij Chemours

 

 Als het lastig wordt moet je wat mij betreft niet zomaar weglopen

BETER DOEN

,,Chemours is een heel open bedrijf. Desgevraagd kan iedereen bij ons langskomen, we willen open en transparant zijn. Mijn rol is om nu te zorgen dat we met Chemours de ingeslagen weg volgen en dat we de dingen die we hier maken op een zo duurzaam mogelijke manier produceren. Maar bij deze rol hoort ook dat ik de issues en problemen van vroeger moet managen. Dat is niet altijd plezierig, maar het hoort bij mijn verantwoordelijkheid en als het lastig wordt, moet je wat mij betreft niet zomaar weglopen. Ik word ook in privésituaties wel eens aangesproken op mijn werk bij Chemours. Afhankelijk van de situatie ga ik daar op in. We begrijpen alle emoties die bij dit hele verhaal komen kijken, maar vertellen ook graag over onze maatregelen om de impact op het milieu te verlagen en de footprint van onze activiteiten op de omgeving zo klein mogelijk te krijgen. Natuurlijk heb ik voordat ik hier kwam werken onderzoek naar het bedrijf gedaan. De missie en visie van het huidige Chemours komen overeen met wat ik wil en ik ben vol vertrouwen aan de slag gegaan. Maar ik werkte hier niet in het verleden en in die zin kan ik niets meer aan die problematiek doen. Ik werk al langer in de chemische industrie en in het algemeen kunnen we zeggen dat er vroeger anders met dingen werd omgegaan en anders tegen dingen werd aangekeken. Wat we nu kunnen, is het beter doen en de zorgen proberen weg te nemen.”

Meer weten? Lees dan ons complete Chemours-dossier met al het nieuws en de achtergronden.