Sliedrechts Dialect - D’r zit ‘n gat ì m’n emmer

‘k Heb ‘n fijne tillefoon, gêên preduct uit ‘n Amerikaonse boogerd, mor gewoon van ‘n Koreaon die ok tv’s en koelkaste maokt. Die lieve producente tegewoordig gaon nae een paor jaer dà ding vertraoge. Een soort smartphonecomplot, dà ‘k nie kan bewijze, mor ik las daer over op ‘n consumentesite. Nou hè ‘k dat wel weggelache, mor ‘k hà beter motte wete: m’n tillefoon vertraogde en de batterij liep zonder aanlaaiding, of oorzaok, sneller leeg. ‘k Wou ‘m nie gelijk in de kringlôôpbak gooie voor ‘t ôôgste van kosbaore metaole, zô makkelijk pakke ze mijn nie in. En ok wì ‘k me ‘n bietjie beheerse deur niet ‘t nieuwste van ‘t nieuwste aan te schaffe. ‘t Lot was niettemin aanders gezind, ouwe handjies met artrose en op de vekeerde plek, dan hellep zellefs ‘t beste tillefoonhoesie nie meer. Les: Neem nooit de tillefoon mee naer de plee. Handjies gewasse, nie goed afgedrôôgd en dan glip zô ‘n kreng uit je jatte. Tegels vere aallêên in de speultuin, nie in m’n badkaomer. Schaarem onbruikbaor en daermee ok de tillefoon.

Viao de schôôtcomputer gaon zoeke naer de koste van ‘t ripperere en die van ‘n nieuw, aantrekkelijk mobieltjie. De keuze was rap gemaokt: een nieuwe. Hêêlemael ultrao en de beste camerao’s, percies wà ‘k wou. Camerao’s voor, camerao’s achter, je kan d’r mee in d’n donker plaetjies schiete, veraf, dichbij, prachtig aallemael, krek wà ‘k wou.

Deur gegoogeld waer ik ‘t mêêste mee in m’n zak kon houwe. Daer bleek de site van Billie mijn ‘t beste mee te hellepe. Zôômaor een verschil van ruim € 300. Kassao, tel daerbij op de EuroClix punte, dubbeld zellefs mè de creditcard. Aallêên maor winst, bekant voor niks as ik de overige €1050 nie meereken. Bestelle mor, hoppao…uh, neeje dus, de site liep vast en wà ‘k ok perbeerde de site bleef vastlôôpe. Goeje raed gevraegd aan Billie zellef en die had ie: cookies d’r af gooie. Een uur vedder waarekte ‘t wel. De bestelling kon ‘k nou gaon betaole. Maor daer rekende ‘k nie met de mederrene praktische tijd, want die betaoling mos ‘n app op m’n tillefoon wel goedkeure. Dat leuterapperaot was ik juist aan ‘t vervange. Gelukkig een goeje tip op de site: bij perbleme kon ‘k belle met ‘t nommer achterop de creditcard.

Snik.

Wat wazze me gelukkig zonder computers, internet en smartphones, veul goejekôôper. We loste aalles op met ‘n briefkaort. Nou zat ik dus in ‘n Catch22 sitewaosie, of ‘t bekende verhaol van Harry Belafonte: ‘There is a hole in my bucket’. In m’n hand ok trouwes. Hoe of ‘t aflôôpt weet ik nò nie, êêst dut verhaoltjie maor và me afgeschreve.

Emiel Mostert