Complotdenker of overheidsschaap

Wat zijn we toch ontzettend goed in het plaatsen van mensen in hokjes. Wellicht geeft het ons een goed of veilig gevoel om een stempel op iemand te drukken, zodat we misschien iemands acties of gedachten dan beter kunnen duiden. Het kan ook zijn dat we zelf zo graag vrij en onafhankelijk willen zijn en om die reden mensen in vakjes stoppen, behalve dan onszelf natuurlijk. Ik denk dat ook de polarisatie in de samenleving zowel een oorzaak als een gevolg kan zijn dat we onze medemensen zo graag willen categoriseren.

In deze tijd lijken de verschillen tussen mensen zichtbaarder te worden dan ooit. Je bent voor of tegen de maatregelen. Je bent bang of niet bang voor het virus. Je bent voorstander of tegenstander van een vaccin. Je gelooft alles wat de overheid zegt of alles wat tegen de regering ingaat. Het is waarheid of leugen. Voor of tegen. Ja of nee.

Zet je vraagtekens bij het beleid van de overheid? Dan ben je een complotdenker! Probeer je de regels een klein beetje te volgen? Dan ben je een overheidsschaap! Ben je, zoals ik, een christen? Dan ben je automatisch een geloofsgekkie! We lijken een ongezonde drang te hebben om overal een label op te willen plakken of een waarde of oordeel aan te willen hangen. Blijkbaar moeten we alles in ons koppie kunnen kaderen, anders geeft dat te veel onzekerheid.

Ik denk zelf dat ieder mens uniek is en anders omgaat met de huidige situatie.
Er zit veel meer tussen de uitersten van het enerzijds ontkennen van het virus en het anderzijds blind volgen van de overheid. Maar gunnen we elkaar die ruimte? Of schrijven we elkaar bij voorbaat al af, omdat we zo overtuigd zijn van ons eigen gelijk? Durven we anderen anders te laten denken dan wij? Of hoort die persoon dan direct in het andere team? Komt het ooit in onze gedachte op dat we het ook zelf mis zouden kunnen hebben? Of houden we vast aan gehoorzaamheid of rebellie, omdat dat ons houvast en veiligheid geeft? Mogen mensen nog zelf nadenken, twijfelen, wikken en wegen, standpunten vormen of loslaten? Mogen we ook onzeker zijn en het gewoon niet meer weten?

Nog goede voornemens dit jaar? Zullen we anders proberen om elkaar iets genuanceerder te benaderen en elkaar niet direct als vijand te beschouwen? Laten we alsjeblieft stoppen met het veroordelen van die ander. Bedenk dat mensen het soms al zwaar genoeg hebben om te dealen met de gevolgen van het virus en de maatregelen.

John van der Aa