De middenweg

Het valt mij op dat in de discussie over vluchtelingen vaak wordt verwezen naar de woningnood. “Hoe kunnen wij als Nederland asielzoekers opvangen, dus onderdak bieden, als de Nederlander zelf geen woning kan bemachtigen?” Dat is één van de argumenten die met regelmaat voorbijkomt. Niet alleen de komst van asielzoekers heeft hier invloed op, maar ook heeft men verzuimd in de crisisjaren (2008) door te blijven bouwen. Ook stonden in deze jaren sociale woningen leeg, waardoor woningbouwcorporaties deze noodgedwongen moesten verkopen. Verder blijven ouderen langer thuis wonen en worden gezinnen steeds kleiner. Allemaal factoren die van invloed zijn op de woningnood. Maar de discussie concentreert zich vaak op de vluchteling. Naja, echt een discussie is het al lang niet meer. Je bent namelijk voor of tegen, of te wel; de middenweg is weg.

Maar hoeveel procent van de sociale huurwoningen gaat dan eigenlijk naar asielzoekers? Na wat speurwerk stuitte ik op het getal van 7%. Hiermee lossen we in ieder geval de woningnood niet op. Daarnaast vind ik persoonlijk dat we een morele en humanitaire verplichting hebben om mensen in nood daadwerkelijk te helpen. Dat vind ik voor iemand met een Nederlands paspoort, maar dat vind ik ook voor iemand die is gevlucht omdat zijn leven niet zeker is. 

Vorige maand heeft het kabinet met klem aan gemeenten gevraagd om asielzoekers op te vangen. Gelukkig hebben verschillende dorpen en steden hier gehoor aan gegeven. Blijkbaar doet Sliedrecht dit in regioverband, echter mag de regio niet het excuus zijn om je verantwoordelijkheid niet te nemen.

Rens den Besten, CDA