Echt Sliedrechts - Lentekriebels

Langzaam maar zeker breekt het voorjaar door. Overal zijn mensen bezig in de tuin. Een paar weken geleden kon je compost ophalen bij de Lockhorst. Het was gratis af te halen. Als je door een willekeurige straat loopt, dan hoor en zie je mensen buiten in de weer. De een bouwt een pergola, de ander heeft plantjes gekocht om te poten. Een derde sopt de tuinstoelen. Eerlijk gezegd voelt het nog niet helemaal compleet lente. Op Tweede Paasdag zat ik al vroeg op de fiets, maar een waterig zonnetje kwam nauwelijks door de wolken. Ik kwam thuis met ijskoude vingers. Tot overmaat van ramp ging het die middag langdurig regenen. ‘Waar blijft het voorjaar?’ dacht ik wanhopig. Terwijl ik heus wel weet dat er veel ergere dingen in de wereld zijn, en dat het met de lente vanzelf wel goed komt.

Als je op ‘lentekriebels’ Googelt, dan kom je vanzelf in de ‘week van de lentekriebels’ terecht. Deze was van 14 tot 18 maart en ging over seksuele weerbaarheid. Er was heel wat over te doen, omdat voorstanders en moraalridders er allemaal wat van vonden. Daar kun je van alles over zeggen en dat was ik nu eigenlijk niet van plan. Waar het me om gaat, is dat het gewone spraakgebruik van het woord ‘lentekriebels’ daardoor wat ondersneeuwt. Jammer. Lentekriebels hebben gewoon te maken met het voorjaar dat nieuwe energie geeft. Dieren ontwaken uit hun winterslaap. Bloemen gaan bloeien. Er worden lammetjes geboren en wij mensen doen massaal de buitendeur open. Of je gooit het roer van je leven om. De lente doet wat met je. Je laat de winter achter je want het leven lacht je toe. Het is tijd voor de voorjaarsschoonmaak. Je pakt dingen op die lang stil hebben gelegen. De terrassen stromen vol en misschien krijg je vlinders in je buik. Het heeft te maken met hormonen die je geluksgevoel stimuleren.

Oké, dat geldt zeker niet voor iedereen. Er zijn mensen die dat anders ervaren. In hun gedachten blijft het donker en koud, ongeacht het seizoen dat de kalender aanwijst. Er zijn zelfs mensen die van de winter houden en tegen de zomer opzien. Maar als ik me niet vergis dan betekent voor de meeste mensen het voorjaar iets fijns. Dat doet me denken aan wat we in de kerk ‘hoop’ noemen. In de toekomst wordt alles nieuw. Dat mag nu al hoop geven. Er zijn liederen die daar woorden aan geven. Een kinderlied verbindt de vraag ‘Weet je dat de lente komt?’ met Pasen. Een ander lied zingt: ‘Eens komt de grote zomer’. Daarmee wordt een vreugde onder woorden gebracht die geen herfst of winter afpakt. Als dat eenmaal onder je huid gaat zitten, dan verandert dat je leven. Zo wens ik iedereen nog veel ‘lentekriebels’ toe.

Geert van Dijk