Verkiezingen

Toen ik - volgens mijn puberdochter in de middeleeuwen - achttien werd, kon ik niet wachten om allemaal dingen te gaan doen die eerder niet mochten. Drinken mocht toen al ruim voor je achttiende, maar autorijden en vooral stemmen, ik had er zoveel zin in. Uiteindelijk duurde het vijf keer afrijden en een heleboel geld voor ik dat rijbewijs had en dat stemmen was in feite ook niet heel erg bijzonder.

Toch vind ik verkiezingen als journalist een van de mooiste periodes in een land, ondanks vaak niet al te beste opkomst of andere zaken die bij verkiezingen komen kijken. Allereerst vind ik het mooi dat ik mag meebeslissen over een richting die we op willen met de gemeente, provincie, waterschap of de landelijke overheid. En op de een of andere manier hangt er, voor mijn gevoel, in een land een soort magische spanning van verandering. Of misschien is dat gewoon nog mijn 42-jarige jeugdige overmoed. 

Omdat mijn opvoedstijl een kruising is tussen Maria Montessori’s ‘help mij het zelf te doen’ en ‘jong geleerd is oud gedaan’, neem ik mijn kinderen vanaf dat ze klein waren in wisselende opstelling mee naar het stembureau. Ze vinden het leuk, zijn nieuwsgierig en stellen vragen. Vorige week ging ik op pad met mijn jongste van 7. Naast me wandelend vroeg hij waar ik dan voor moest stemmen, op wie ik kon stemmen en waar ik op ging stemmen. En stemde dan iedereen hetzelfde? Even later mikte hij als een pro mijn stembiljet voor de waterschapsverkiezingen in de klaarstaande container. ‘Waarom moet het in een container? Ze moeten dit toch niet weggooien?’ Laten we het er op houden dat ik kinderen heb die gezegend zijn met het associatieve en nieuwsgierige brein van hun moeder.

In de loop van de avond kwamen de verkiezingsuitslagen binnen. Ik volgde ze met een schuin oog en op veel plekken bleek de BBB van Caroline van der Plas de grootste winnaar. Ik ging slapen met de nieuwsgierigheid naar hoe de uitslag in Sliedrecht zou zijn, zou het dorp ook zo massaal anders stemmen? Sliedrecht stelt bijna nooit teleur als het gaat om ‘dingen die gewoon zo zijn’ en zo bleek ook weer de volgende ochtend. Ja, de BBB was een goede tweede partij, maar de grootste partij werd gewoon weer de SGP. 

Marjanne Dijkstra