Bedroefde Sliedrechter

Vorige keer een column als ‘Bekende Sliedrechter’, een BS’er! Leuk, maar sinds kort ben ik ook ‘Bedroefde Sliedrechter’, want alle oplaaiende kritiek op ons gemeentebestuur maakt me echt bedroefd.

Zelf heb ik ook wel de nodige opmerkingen, maar daar ‘geniet’ ik zeker niet van. Integendeel, het maakt me bedroefd. Bedroefd, omdat ons huidige college en raad eigenlijk weinig tot geen krediet en begrip meer lijken te hebben van de burgers. Bedroefd, zelfs verdrietig, omdat er door een (te) groot aantal inwoners allerlei forse verwensingen en zelfs onfatsoenlijke scheldwoorden worden gebruikt richting hardwerkende burgemeester, wethouders en raadsleden. Nogmaals, ik durf ik zelf ook wel een kritisch woord te uiten, zoek soms zelfs ‘het randje op’, maar grove beledigingen zijn een gebrek aan woorden, waarop u mij niet snel zal betrappen.

Bedroefd ook, omdat ons gemeentebestuur schijnbaar moeite heeft met hun imago om eerlijk, betrouwbaar en open naar haar burgers over te komen. Inmiddels is het bijna al zover gekomen, dat elk idee of voorstel bij voorbaat met wantrouwen en kritiek door heel veel Sliedrechters ontvangen wordt. Slechte zaak!

Ons gemeentebestuur schat ik overigens zo intelligent in, dat ze dat zelf natuurlijk ook door hebben en diep nadenken hoe dat ‘verbeterpuntje’ verbetert kan worden. Ik heb er niet voor gestudeerd, maar tijdens mijn leven wel enige ‘managerservaring’ opgedaan als OR-voorzitter bij Damen. Daarna bij mijn eigen zeevaartbedrijfje en zeker ook tijdens de afgelopen periode toen de groep ‘PFAS-protestanten’ steeds groter en diverser werd. Ook ik kreeg soms ‘bakken kritiek’ over me heen, maar leerde al snel, dat het draait om openheid en vertrouwen. Dat laatste komt te voet en gaat te paard, sterker nog, als de RB19 van Max Verstappen.

Maar het college geeft te vaak aanleiding voor kritiek op gebrek aan openheid. ‘Geheime stukken’ - soms nodig - zijn per definitie aanleiding voor wantrouwen, dus als er in de overeenkomst met Tablis sprake is van geheime bijlagen, dan is het logisch, dat burgers te hoop lopen in het Dreespark.

Halve plannen, kromme lijntjes, geen uitgewerkte tekeningen, - oftewel onduidelijkheid en ‘aftasten hoe ver je kan gaan’ - bevorderen de geloofwaardigheid en het vertrouwen niet. Zeker niet als Winklerplein of Watertorenterrein al jaren stil liggen. Ja, ik besef de moeilijkheden bij die projecten ook wel, maar haast maken met een oplossing daarvan, bevordert het vertrouwen.

Hoe benoemden B&W dat twee of drie jaar geleden tientallen keren? ‘Alles in duidelijke samenhang’! Een goed plan, maar doe dat dan ook!

Joop Keesmaat