Echt Sliedrechts - Brooklyn Bridge

76 was hij, maar hij had de conditie van een 25-jarige. Stevig trapte hij de Manhattan Bridge over richting Brooklyn (een wijk van New York). Allebei een helm op. Ik had nog even tegengesputterd ‘in The Netherlands we don’t wear helmets while riding a bike’, maar mijn gids Richard was onverbiddelijk. Even later zoefden we naar beneden en was ik blij met de helm. Geen overbodige luxe, bedacht ik toen ik sneller op de fiets ging dan dat ik hier in Nederland meestal fiets.

In de week van schrikkeldag maakte ik niet Het Kompas Sliedrecht, maar was ik in mijn eentje een week in New York. Alleen omdat er steeds potentiële kandidaten afvielen en ook omdat ik heb geleerd dat als je iets graag wilt en het kan, je het nu moet doen. Het leven is namelijk veel te kort en ook in dat kader was die helm een prima idee, want ik wilde graag heel blijven om nog heel veel andere leuke dingen te doen.

Ik bleek Richards enige klant die dag voor de tour en hij haalde alles voor me uit de kast. Hij bleek docent te zijn geweest (hij gaf Spaans en Italiaans), had van heel dichtbij de aanslagen op de Twin Towers meegemaakt, was heel grappig, wist ontzettend veel te vertellen over de stad en de geschiedenis. Allemaal dingen die ik kan waarderen en het was die drie uur dat we rondreden dan ook nooit saai.

Richard vertelde niet alleen over zichzelf, maar vroeg ook naar mij. Een vraag die ik veel kreeg die week was of ik in de stad was ‘for business or pleasure’. Ik moest dan ‘pleasure’ antwoorden, maar ik zou best graag vaak voor werk in die stad komen. Wat ik dan deed voor werk, vroeg hij. Ik vertelde dat ik journalist was. ‘For a local newspaper’, voegde ik eraan toe. In een ‘small town’. Nu is iets natuurlijk al snel een kleine stad als je het vergelijkt met New York dat 8,4 miljoen inwoners heeft, maar Richard was ‘impressed’ over het feit dat ik over álles schreef. Daar zou ik bij The New York Times - waar ik een foto voor mijn collega’s maakte met het onderschrift ‘even solliciteren hoor’ - niet aan toekomen. ‘Also sports?’ Ook sport. ‘And politics?’ En ook politiek, vertelde ik. Dat ik zomaar de burgemeester van Sliedrecht te spreken kreeg, vond hij ook briljant. Dat zou me in New York nooit lukken met ‘mayor Eric Adams’. Ik hou wel van een uitdaging, dus die bewaar ik voor een volgend bezoek. Het mooist vond Richard mijn verhaal over Chemours. Over hoe de omgeving vervuild was en de artikelenserie die ik daarover had geschreven. Was er nu al een oplossing?, vroeg hij. Ik zei van niet. ‘Those big corporations’, zei hij hoofdschuddend. 

Even later reden we de Brooklyn Bridge over, terug naar Manhattan, de skyline van New York tegemoet. Genietend op m’n fiets met die achterlijke helm op m’n hoofd. Stiekem een filmpje maken van Richard en het uitzicht op de brug. Weer blij met die helm, want de snelheid nam gestaag toe bij het dalen. Ik bedacht wat mijn volgende uitdaging gaat worden. De Baanhoekbrug bedacht ik, voor een interview in Sliedrecht. Of juist andersom richting Chemours op zaterdag voor het emmertjesprotest. Moet lukken na al die brugtraining.

Marjanne Dijkstra