Echt Sliedrechts - Afzwemmen

‘Mam, ik heb echt heel goed nieuws.’ Glunderend haalt mijn 8-jarige zoon het afzwembriefje achter zijn rug vandaan. Ik juich het Sliedrechtse zwembad bij elkaar. Ik weet hoe hard hij hiervoor heeft geknokt. Hoe eng hij het vond om begin 2020 als bijna 7-jarige eindelijk op zwemles te gaan. Hoe die lieve juf Corinne hem van zijn angst afhielp. Hoe hij na al die gekke coronasluitingen in maart aan een cursus van vier maanden begon met drie uur zwemmen per week en dat die ene anderhalf uur dan ook nog eens op zaterdagochtend om 7 uur (ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar ménsen, wat is dat toch vróeg) plaatsvindt en dat hij daarvoor twee van de drie voetbaltrainingen per week moest overslaan van ons. Zelfs de enige oefenwedstrijd van dit seizoen moest hij missen, omdat het de laatste zwemles voor het afzwemmen was. Maar, zo verzuchtte hij afgelopen zaterdag wijs, ‘leren zwemmen is ook belangrijk’.

Morgen (woensdag) sta ik dus voor de ramen van het zwembad te zwaaien met m’n vlaggetje. Er is taart besteld, er zijn cadeaus gekocht en de medaille is ook al in huis, dus er kan weinig misgaan, tenzij zijn zenuwen de overhand krijgen. Het enige jammere is: er mag nog steeds geen enkele ouder aanwezig zijn bij het afzwemmen. En daar snap ik dus oprecht werkelijk niks van!

De afgelopen anderhalf jaar zijn voor iedereen raar, hectisch en verdrietig geweest. Afgelopen week kregen we vanuit het zwembad als ouders een e-mail dat de mondkapjesplicht er af ging, maar dat ouders nog tot na de zomer niet bij de zwemlessen én het afzwemmen aanwezig mogen zijn. Natuurlijk snap ik heel goed de voorzichtigheid die het zwembad hanteert, maar ik begrijp het toch niet helemaal. Ik mag namelijk al wél met een hele groep mensen in het recreatiebad zwemmen, maar bij het afzwemmen - waar je als ouders makkelijk afstand kunt houden en desnoods tóch dat mondkapje op kunt zetten - mag nog steeds niemand (ook niet één ouder per kind) aanwezig zijn. Natuurlijk is mijn zoon niet de persoon waar de uitzondering voor moet worden gemaakt, maar ik wil écht pleiten voor een bredere kijk op dit probleem. Ouders hebben al zoveel van hun kinderen moeten missen en - belangrijker - kinderen hebben al zó vaak de afwezigheid van hun ouders moeten ervaren, dat ik het jammer vind dat hier nog langer aan wordt vastgehouden, terwijl je dit - naar mijn mening - prima kunt reguleren.

Ondanks mijn e-mail aan het zwembad ben ik bang dat het voor het afzwemmen van mijn zoon te laat is, maar hopelijk neemt het zwembadbestuur hier voor de komende weken een andere beslissing in. Zodat ouders weer in het zwembad kunnen kijken naar het afzwemmen in plaats van vanachter het raam. De euforie is er woensdag vast niet minder om, de taart zal ook niet minder smaken en wat ben ik blij dat er in deze zomervakantie twee van onze drie kinderen kunnen zwemmen, maar toch, ik baal er nu al van dat we er niet binnen bij mogen zijn.

Marjanne Dijkstra