Frans en Arlette zoeken een huis

SLIEDRECHT Ze woonden zevenenhalf jaar antikraak in Sliedrecht. Opeens bleken ze binnen drie maanden hun huis uit te moeten. Een huis kopen kan niet door een restschuld van een faillissement, een huis huren is lastig omdat ze niet lang genoeg staan ingeschreven en bedrijven die antikraakwoningen verhuren, hebben gewoonweg niet genoeg leegstaande huizen. Frans en Arlette Rozing (70 en 69 jaar) staan sinds begin van deze maand op straat. ,,We leven nu uit drie koffers en dat breekt ons toch op.”

Het leven van het echtpaar Rozing leest in het begin als een liefdesroman. Frans vertelt: ,,Ik ging op altijd op vakantie naar Frankrijk met de motor. Ik was met een vriend en we kozen een mooi plekje naast een tent met twee jonge dames. We bleven voor hen nog een dagje langer en op de terugweg besloten we in Parijs - waar zij woonden - langs te gaan. Zo begon onze liefde en ik pendelde heen en weer. Ik kocht zelfs een autootje omdat het in de winter op de motor erg koud was. Arlette kwam ook een aantal keer met de bus naar Rotterdam, waar ik toen woonde. Ik ben na een half jaar in Parijs gaan wonen, maar kon daar niet aarden. Ik wilde terug naar Nederland en Arlette ging gelukkig met me mee.” Inmiddels was het paar afgelopen 11 september alweer 45 jaar getrouwd.

FAILLISSEMENT Frans werkte jarenlang als zelfstandige in de tussenhandel voor verwarming in de scheepvaart. Tien jaar geleden ging het tijdens de financiële crisis mis. ,,Een klant van me ging failliet en dat had zijn weerslag op mijn bedrijf. Eerst vulde ik nog het ene gat met het andere gat, maar dat was uiteindelijk niet te houden. Zowel ons huis in Rotterdam als ons huis in Zuid-Frankrijk werd met behoorlijk verlies verkocht. Daar stonden we dan op straat. Van woningcorporaties hadden we geen verstand. Omdat we een koophuis hadden, hadden we ons simpelweg nooit ingeschreven. In 2014 kwamen we via een antikraakverhuurder in Sliedrecht te wonen. We woonden in een mooi pand, een oude manege met een grote tuin. Inmiddels hadden we ons in 2016 ook bij Woonkeus Drechtsteden ingeschreven, om op die manier ook aan een huurhuis in de sociale sector te kunnen komen.”

NERGENS HEEN Eerder dit jaar hoorde Rozing dat ze nog wel twee jaar in de antikraakwoning konden blijven, maar begin juni bleken ze nog drie maanden te hebben. ,,Dan zakt de grond wel onder je voeten weg. Want waar moeten we heen? We hebben nu een maand in het huis van onze zoon en zijn gezin - die op vakantie was - gewoond, maar wij vinden dat geen blijvende en wenselijke oplossing. Bij Woonkeus Drechtsteden staan we nog steeds overal heel laag en het aanvragen van een urgentieverklaring lukte in Dordrecht niet. Dat is eigenlijk alleen voor gevallen waarin er binnen een gezin mishandeling is en jonge kinderen aanwezig zijn. Ook maatschappelijk werk in Sliedrecht probeert van alles om ons te helpen, tot nu toe met nul resultaat. Een tijdje geleden reageerden we op een seniorenwoning. Daar woont nu iemand in van net boven de 55, terwijl de leeftijdsgrens van 55 naar ons idee toch achterhaald is bij een seniorenwoning. De woningen waar we op reageren, lijken ook lang leeg te staan en dat steekt als je nergens heen kunt.”

HULP Arlette stelt dat ze veel steun krijgen vanuit de omgeving. ,,Dat is ontzettend fijn en ook met onze laatste verhuizing hebben echt heel veel mensen ons geholpen. Ik probeer zoveel mogelijk positief te blijven, maar af en toe breek ik. Onze spullen staan ergens opgeslagen, want materiaal is uiteindelijk niet belangrijk, maar leven uit drie koffers is echt niet fijn. Ik wil benadrukken dat we niet zielig zijn.” Ondanks dat het faillissement helemaal is afgewikkeld, zitten sommige dingen Frans nog wel hoog. ,,Ze nemen je op zo’n moment alles af wat geld waard is, zelfs begrafenispolissen. Als je dan vraagt hoe dat moet worden opgelost als er iets met een van ons gebeurt, wordt er gezegd, ‘dat is mijn zorg niet’.”

GEWORTELD Het echtpaar blijft alle wegen verkennen om een passende woning te kunnen krijgen. Frans legt uit: ,,We zoeken een huis, liefst met een tuin, waar we voor langere tijd kunnen blijven. Op onze leeftijd wil je niet meer elke zes maanden verhuizen. Qua omgeving denken we aan Sliedrecht, Dordrecht of Papendrecht. Onze zoon woont met zijn gezin in Dordrecht en we passen regelmatig op onze kleindochter, dus dat is dan handig qua afstand. Het liefst een plek van waar mijn vrouw met het openbaar vervoer ook alleen naar een tante van ons in Rotterdam kan gaan, voor wie we veel mantelzorgtaken verrichten.” Arlette vult aan: ,,In Sliedrecht blijven heeft mijn voorkeur. Ik ga hier naar de kerk, we hebben onze dokter hier en veel vrienden: we hebben ons hier echt geworteld.”

Een tip voor het echtpaar Rozing? E-mail naar kompas.sliedrecht@bdu.nl en uw reactie wordt doorgestuurd.

door Marjanne Dijkstra