Legerdroom voor Sliedrechtse Ricardo

SLIEDRECHT Stichting Dromen zonder beperking vervulde dinsdag 26 september de mooie droom van Ricardo. Hij had aangegeven graag een dag bij het leger mee te kijken en mee te lopen. Met alle gegevens uit de intake kon het team aan de slag en werd met hulp van velen een geweldige dag gerealiseerd.

Om 6.30 uur kwam het team aan bij de dromer, die op deze speciale dag zijn vader als zijn begeleider had uitgenodigd. De reis ging naar Het Artillerie Schietkamp ’t Harde, waar de droom begon met een veiligheidsbriefing.

Met 2 voor terreinrijden geschikte voertuigen verplaatste het team zich daarna richting één van de oefenstellingen van de veldartillerie, in dit geval 41 afdeling artillerie, waar een 5-tal Pantser Houwitsers stonden opgesteld. Uitgerust met goede gehoorbescherming kon Ricardo daar getuige zijn (per hoge uitzondering) van de schoten die daar gelost werden met dit grote materieel. Al die tijd de informatie en uitleg hierover opzuigend als een spons.

En natuurlijk is kijken geweldig, maar zelf in actie komen is dan daarna zeer welkom. Aangekomen bij de sportafdeling LBO werd hij dan ook vriendelijk ontvangen door instructeur Danny, die de 27-jarige jongeman begeleidde tijdens een behoorlijk intense hindernisbaan. Alle onderdelen die normaal vereist zijn voor een beginnende militair werden (al dan niet in ietsje aangepaste versie) uitgelegd en daarna uitgevoerd. Vermoeid, maar voldaan na zijn behaalde succes, mag Ricardo daarna een oorkonde in ontvangst nemen voor Militaire Sportvaardigheden.

Na deze toch best pittige inspanning is het tijd voor de inwendige mens en een pauze om alle indrukken even te laten bezinken. In ‘de schaftkeet’ is daar de rust, ruimte en tijd voor. Samen even genieten van een fijne lunch.

Na de lunch horen we een apart geluid, en geeft begeleider Jan aan dat we verwacht worden. Als we een klein stukje lopen zien we één van de M109’s met draaiende motor klaarstaan. Als ons stralende middelpunt hoort dat we plaats mogen nemen aan boord van dit voertuig en een rondrit gaan maken door het terrein, wordt de lach die we de hele dag al zien, waar mogelijk nog groter. Dit was echt een hele grote wens van hem, al heel lang. Aan boord kunnen we elkaar niet verstaan (en wederom komt de gehoorbescherming zeer goed van pas), maar een blik op het gezicht van onze dromer zegt genoeg. Als na de rondrit nog een paar andere museumvoertuigen mogen worden bekeken, beklommen en beluisterd is dat een bonus waar we graag gebruik van maken.

Ricardo geeft aan inmiddels toch wel moe te zijn, dus verplaatsen we ons met de auto’s naar Bureau Veiligheid, van waar we de landing van de laatste afgeschoten munitiestukken kunnen waarnemen. Als dan één van de bevelhebbers van het ASK even tijd neemt om met ons te spreken, geeft hij ons toestemming om even in de toren te kijken en luisteren, de plek waar het personeel van dienst alle schietactiviteiten in goede banen leidt, is dat de spreekwoordelijke kers op de taart.

Maar dan is het toch echt tijd voor de afsluiting van de dag. Ricardo neemt dankbaar een aantal mooie cadeaus van het ASK in ontvangst en we nemen afscheid van alle mensen daar, die heel de dag zo ontzettend gastvrij waren. In Ribhouse Texas Epe eet de dromer zijn favoriete menu ter afsluiting van de dag.