Weer thuis

Een van de hoogtepunten van de vakantie is voor mij het moment dat ik weer thuis kom. Dat is altijd zo geweest en zal ook wel altijd zo blijven, vrees ik. Vooraf kan ik me enorm verheugen op mijn vertrek naar het land waar de boeren altijd wel ergens boos om zijn en waar het niet uitmaakt of je de de vlag op z’n kop hangt of niet. Maar als het moment nadert slaat de twijfel toe. Waarom doe ik dit eigenlijk, thuis is het toch ook mooi weer en er is nog zoveel te doen, in en om het huis? En wat kost de benzine eigenlijk in Frankrijk? Eenmaal onderweg slaat het vakantiegevoel toe en maakt een eind aan mijn tobberij.

Nog niet eens zo heel lang geleden sprak je met de achterblijvers af dat je zou bellen als je veilig op je vakantiebestemming was aangekomen. Daartoe stond buiten het terrein van de camping een ‘telefooncel’, dat was een glazen hokje waarin zich een telefoontoestel bevond. In dit toestel kon je muntjes werpen en zolang je dat maar deed kon je spreken met het thuisfront. Dat gesprek hield je kort, want het apparaat lustte graag muntjes.

Tegenwoordig heb je de mobiele telefoon, en internet.  De mobiele telefoon werkt over het algemeen prima in Frankrijk, maar het internet is op veel campings van zeer bedenkelijke kwaliteit.

Dat brengt mij op een ander punt, namelijk mijn voortdurende honger naar nieuws. Waar ik in de tijd van de draaischijftelefoon nog bereid was om urenlang in boekwinkels of bar-tabacs te zoeken naar een Nederlandse krant van gisteren kan nu binnen enkele ogenblikken de krant van vandaag worden gedownload. Maar dan moet je wel een beetje behoorlijk internet hebben.

En wat te denken van onze lokale nieuwsbron Sliedrecht24, die kun je toch ook geen dag missen? Niet zozeer vanwege het nieuws, want het meeste weet ik al. Nee, mijn belangstelling gaat vooral uit naar het groepje Sliedrechters dat over bijna alles een mening heeft en die ook onbekommerd op de nieuwsbron ventileert. Omdat ik geen van hen persoonlijk ken en er ook geen gezicht bij weet, heb ik me de afgelopen jaren in mijn hoofd een beeld van hen gevormd. Inclusief hun mogelijke interesses, gevoeligheden en nukken. En zo zijn ze mij op een bepaalde manier dierbaar geworden.

Vanwege het gebrekkige internet op mijn vakantiebestemming ben ik ruim drie weken verstoken geweest van het lokale nieuws en wat mijn dorpsgenoten daarvan vonden. Daarom ben ik er bij thuiskomst eens even goed voor gaan zitten en wat blijkt: alles is tijdens mijn afwezigheid gewoon doorgegaan, en ze zijn er nog… Gelukkig!            

Ben van der Plas, Fractievoorzitter PvdA